fbpx

Heren 9 gooit overgewicht in de strijd

Na de beschamende nederlaag in de heenwedstrijd tegen Ridderkerk H4 eerder dit seizoen en de deceptie vorige week tegen Westvliet H4, moest het bij Squash Delft H9 dit keer helemaal anders. Teamcaptain Ruud de Groot had vooraf besloten meer gewicht in de strijd te gooien. En dat hielp. De formatie van de jarige aanvoerder, die zelf aan de kant bleef, sleepte een 10-6 overwinning uit het vuur. De dreigende crisis lijkt daarmee voorlopig bezworen.

In de week voorafgaand aan de wedstrijd tegen Squash & Biljart Ridderkerk H4 ging het bij Heren 9 bijna nergens anders over. De dramatische competitiehervatting had na de winterstop diepe sporen nagelaten. Een crisis dreigde. De trainer werd ontslagen. Maar dat is natuurlijk geen garantie voor betere resultaten. Gelukkig bleken ook de spelers bereid in de spiegel te kijken. Wat zij zagen? Vooral overgewicht! En dat kwam deze vrijdag prima van pas. Ruud had namelijk een geniaal plan bedacht. Er moest meer gewicht in de schaal bij Heren 9. Want hoe moet je anders winnen van een tegenstander in vorm. En dus gingen alle spelers een voor een op de weegschaal. De vier grootste zwaargewichten stonden prompt in de basis. Voor de zekerheid had Ruud, onder het mom van zijn 58e verjaardag, op de wedstrijddag nog een traktatie meegenomen. Daardoor konden de krachtpatsers van Heren 9 nog wat verder uitdijen.

En dan was er natuurlijk nog de discussie over het wel of niet ophangen van netten bij de squashbaan. Voor de veiligheid van de spelers. Er wordt tegenwoordig immers van alles op het veld gegooid. Tot volle katheters met urine aan toe. Om dat tegen te gaan zouden netten uitkomst bieden. Maar natuurlijk niet bij een wedstrijd tegen Squash & Biljart Ridderkerk – het blijft een rare combi – waar darts de derde sport is die beoefend wordt. Die dartpijltjes gaan zo door de netten heen. Gelukkig riep de altijd verstandige René van der Gijp bij ‘Vandaag Inside’ op, die pijltjes toch vooral thuis te laten. En zo geschiedde. Nadat de formatie uit Ridderkerk uitvoerig gefouilleerd was, waarbij werd vastgesteld dat naast de pijltjes ook de biljartstokken thuis waren achtergebleven, kon de wedstrijd dan toch beginnen. Met slechts een squashracket in de hand betraden de matadors uit Delft en Ridderkerk het strijdtoneel. Uiteraard onder luid gejuich van het talrijke publiek.

Omdat Paul zoals gebruikelijk te laat arriveerde moest HP, die aanvankelijk op drie zou spelen, nu op positie vier als eerste de baan op. De veel jongere Tim den Ouden bleek zijn tegenstander. Net voordat HP de baan betrad, besliste captain Izaäk Mallegrom van Ridderkerk, zonder er zelf erg in te hebben, de wedstrijd. Hij verklaarde als jonge vijftiger dat het toch wel heel lastig blijkt, vanaf het moment dat je Abraham hebt gezien, ook nog maar een grammetje te kunnen afvallen. Laat staan de vele kilo’s aan overgewicht. En dat terwijl HP op 8 februari aanstaande de 50-jarige leeftijd hoopt te bereiken. Deze klap kwam hij dan ook niet meer te boven. De hele wedstrijd liep HP achter de feiten en zijn tegenstander aan. Tussen de games door wilde hij zelfs vrijwillig op de weegschaal, maar bij Squash Delft bleek er geen exemplaar voorhanden. Wat HP ook probeerde en hoeveel gewicht hij ook in de strijd gooide – vanwege de privacywetgeving mogen de exacte cijfers niet vermeld worden – Tim bleek een maatje te groot, figuurlijk dan. Al zag je dat laatste er letterlijk dan weer niet aan af. Met 9-11, 8-11, 9-11 bleef HP aan de slechte kant van de score. Zelfs met zwaargewicht Ruud als scheidsrechter. Het mocht niet baten.


Tim van der Maas aan service

Daarna betrad onze eigen Tim op positie twee de baan. Hij moest het opnemen tegen Izaäk. Ook deze partij eindigde in 3-0, maar ditmaal in het voordeel van Heren 9. Alleen de tweede game was spannend. Toen Tim die met pijn en moeite uit het vuur sleepte, bleek de wedstrijd gespeeld. Met 11-4, 12-10, 11-3 bond hij de captain van Ridderkerk aan de Delftse zegekar. Tim toonde daarmee aan, dat overgewicht onder jongeren geen probleem hoeft te zijn. Johan deed daar nog een schepje en een paar kilo’s bovenop. Onze onbetwiste nummer één kwam tegen de afgetrainde Jaco van der Kooij moeizaam op gang. Dat kostte Johan bijna de eerste game. Maar toen het kwartje alsnog de kant opviel van Heren 9 was het daarna snel gedaan. Met 12-10, 11-2, 11-3 nam Johan alvast een voorschot op de teamzege en de sportieve revanche op Ridderkerk. Daarbij moet wel worden aangetekend, dat Ridderkerk zijn zwaargewichten deze avond op stal had gelaten.

Tim in full swing. Tegenstander heeft nooit gezien.

De wedstrijd tussen de nummers drie was gezien de eerdere resultaten slechts een formaliteit. Paul moest tegen de razendsnelle Henk-Jan Kamperman een handvol punten sprokkelen om de Delftse zege definitief over de streep te trekken. Daarmee lag de lat voor Paul dusdanig laag, dat hij er met zijn gewicht nog vrij eenvoudig overheen kon stappen. Dat lukte zelfs al in de eerste game, hoewel die vrij overtuigend naar Henk-Jan ging. Paul vergaarde daarbij zes punten, precies genoeg voor de teamzege. Even gaf dat Paul vleugels. Met een andere opslag verraste hij zijn tegenstander in de tweede game, om daarna in het derde en vierde bedrijf weer vliegensvlug terug te vallen op het oude niveau. Met 6-11, 11-3, 6-11, 5-11 trok Henk-Jan de laatste partij van de avond simpel naar zich toe.


Paul kijkt vragend naar de scheidsrechter. Hoezo geen stroke?

Met een 10-6 zege had Heren 9 echter de wrange smaak van de mislukte competitiehervatting weggespoeld. Voor de zekerheid gingen er in de gezellige derde helft nog wat (speciaal)biertjes achteraan. Dit samen met een bak patat en twee schalen bittergarnituur, waarvan de laatste voor rekening van Sammy ter gelegenheid van de verjaardag van Ruud. Sammy wilde daarmee tevens veiligstellen, dat Heren 9 ook komende vrijdag in de uitwedstrijd tegen Maassluis H3 voldoende gewicht in de strijd kan gooien.