fbpx

Heren 9 figuranten in Kampioenswedstrijd Westvliet Heren 3.

Toeval of niet. Net als vorig seizoen mocht Squash Delft Heren 9 ook deze editie spelen tegen de aanstaande kampioen van de kelderklasse. Westvliet H3 had slechts twee punten nodig om de titel definitief veilig te stellen. Captain Ruud de Groot had zich de hele week suf gerekend. Hij kwam tot de conclusie dat een 15-2 zege voor het team uit Delft het beste resultaat zou zijn. Een win-win situatie. Heren 9 kon zo met opgeheven hoofd het seizoen afsluiten, terwijl Westvliet toch de champagnekurken kon laten knallen. En verdomd. Na afloop stond er inderdaad 15-2 op het scorebord. Of eigenlijk 2-15. Westvliet had de deal niet goed begrepen en trakteerde de Delftenaren in de laatste competitiewedstrijd op een geweldig pak slaag. Het was de grootste nederlaag van het seizoen. Heren 9 was daardoor slechts figurant in de kampioenswedstrijd van de opponent.

Pas nadat de brandweer het sein ‘brand meester’ had gegeven en de rookwolken waren opgetrokken kon de wedstrijd eindelijk beginnen. De enthousiaste fans van de aanstaande kampioen maakten er voorafgaand aan het treffen met een heuse vuurwerkshow een dolle boel van. De sfeer zat er gelijk goed in. Aanstekers werden bij het fouilleren nog in beslag genomen, maar een beetje vuurwerk in de tent is bij Squash Delft nooit een probleem. Het is niet voor niets de gezelligste squashclub van Nederland. Bang voor bekers bier op de baan zijn Sammy een Margret niet. “Bij ons drinken ze dat spul tot de laatste druppel op”, aldus de eigenaar van het complex. “Bovendien, met al die prijsstijgingen laten mensen met een beetje verstand het wel uit hun hoofd een ander op een bierdouche te trakteren. Dat is pure drankmisbruik. Dat soort gekkigheid zie je alleen in voetbalstadions.”

Samuel Austin mocht als eerste de baan op. Hij moest het op positie vier opnemen tegen Risto Guijken. De tactiek was simpel. Samuel zou de eerste twee games cadeau doen aan de tegenstander. Daarmee was Westvliet kampioen en in de zevende hemel. De drank zou rijkelijk vloeien en de polonaise worden ingezet. Vervolgens zou het team uit Delft erop en erover moeten gaan. Over de mannelijke tegenstanders welteverstaan. Niet over al die vrouwelijke fans achter de ramen. Dit even om misverstanden te voorkomen. Er zijn lieden voor minder aangeklaagd of gecanceld de laatste tijd. En op een schandaal zitten Sammy en Margret niet te wachten. Wel op een vergunning van de gemeente voor het aanleggen van padelbanen. Maar dit terzijde.

Het plan werkte aanvankelijk perfect. Samuel leverde de eerste twee games met 5-11, 8-11 netjes in bij de tegenstander. Maar daarna ging het mis. Westvliet hield het voorlopig nog even bij water in plaats van bier en Samuel moest ook de derde game met 8-11 aan Risto laten. Het tactisch concept van captain Ruud de Groot kon daarmee direct in de prullenbak. Op positie twee was Tim van der Maas vervolgens zo van slag, dat hij in een vloek en een zucht met 3-11 de eerste game bij tegenstander Arnaud Benedetti inleverde. Geen schande, want Arnaud had al zijn competitiewedstrijden dit seizoen nog gewonnen. Hij kreeg na afloop dan ook een eremedaille uitgereikt als ‘most valuable player’ van de kelderklasse. Het was daarom knap dat Tim hem met 11-8 de tweede game ontfutselde. Maar daar bleef het bij. Arnaud stelde orde op zaken en gooide met 6-11, 5-11 de wedstrijd op slot.

Tim van der Maas kijkt wijfelend toe hoe Arnaud Benedetti toss regelt.

Bij afwezigheid van Johan Stevens speelde Ruud op positie één tegen Jan-Bart Smulders. Waar Ruud normaal gesproken maar langzaam op gang komt, schoot hij nu uit de startblokken en met 11-8 pakte hij de eerste game. Waar Jan-Bart echter in staat bleek een tandje bij te schakelen, moest de aanvoerder van Heren 9 passen. Met 6-11, 9-11, 7-11 ging ook de derde partij met overtuigende cijfers naar Westvliet, hoewel Ruud in de derde en vierde game lang kon bijblijven.

Ruud de Groot aan service. Komt dat schot….!!!

Dus was alle Delftse hoop gevestigd op Bob Schadron. Die bleek echter in Limburg te bivakkeren. Dus werd in allerijl een andere Limburger opgetrommeld om Bob te vervangen. Bij een thuiswedstrijd is een Bob trouwens sowieso overbodig. De terugkeer van Johno van IJsseldijk na lang blessureleed was voor het team uit Delft dan ook het absolute hoogtepunt van de avond.

Onze Limburgse gastarbeider kwam op positie drie in actie tegen Gaurav Manchanda. Al snel bleek echter, dat Johno nog niet op zijn oude niveau zat. En dat mag je natuurlijk ook niet verwachten van een speler die een halfjaar langs de kant stond. Met 4-11, 7-11, 6-11 blies Johno een leuk partijtje mee, maar onvoldoende om potten te kunnen breken. ‘De man van staal’ – Johno heeft sinds zijn operatie een plaat met zeven schroeven in zijn been – is echter vastbesloten er volgend seizoen weer te staan. Het is daarbij wel te hopen dat het ijzerwerk van roestvrijstaal is, anders gaat dat onherroepelijk nog voor problemen zorgen. Na afloop aan de bar had Johno overigens weinig last van de naweeën van zijn blessure. Gedurende de derde helft kon hij zijn teamgenoten goed volgen bij het innemen van het bier.

Johno nog vol vertrouwen voor de wedstrijd.

Na afloop reikte Ruud namens Squash Bond Nederland (SBN) de beker uit aan de kampioenen van de kelderklasse. Vanwege bezuinigingen moest ook dit jaar geïmproviseerd worden.

De beker van de kelderklasse.

Vorig seizoen riskeerde de Delftse aanvoerder nog een strafblad door de prijzenkast van HSRC De Diepput te plunderen. Deze keer kwam SBN met een wel heel klein bekertje op de proppen. De vreugde bij Westvliet H3 was er niet minder om. Langdurig werd er met de beker geposeerd. En squash Delft H9 dan? Dat moest uiteindelijk genoegen nemen met de zevende plaats op de ranglijst. De Delftse formatie hield slechts drie teams onder zich.

Kampioen van Westvliet.

Kenmerkend voor het seizoen was dat nagenoeg alle hoogtepunten zich buiten de squashbaan afspeelden. De fameuze derde helft werd al aangehaald. Maar ook wilde iedereen bij Heren 9 (de) Bob zijn. Echter, met stip op nummer één staat natuurlijk het feest van HP vanwege zijn 50e verjaardag. We hebben HP nadien ook niet meer teruggezien. Maar wat wil je ook met zoveel seksspeeltjes? Helaas kende het seizoen met grensoverschrijdend gedrag jegens Paul ‘Paardenlul’ Thewissen en de langdurige blessures van Johan, Johno en HP ook verschillende dieptepunten. Echter, vooral het trieste overlijden van voormalig competitiegenoot Dominique van Gelderen van Maassluis H4, die door zinloos geweld na afloop van een avondje squash om het leven kwam, maakt dat we dit seizoen nooit meer zullen vergeten.

Tot volgend seizoen!