De avonturen van Heren 10 – speeldag 6

De trouwe lezers van het wedstrijdverslag van Heren 10, hebben het verslag van vorige week vast gemist. Ik ook, moet ik zeggen. Maar onze Bob is niet zo snel op het toetsenbord. Ik kan wel alvast vermelden, dat de wedstrijd tegen Maassluis dik werd gewonnen.

Desalniettemin zakten we een plaats op de ranglijst. Wappie Wouter (WW) moest het onderspit delven, waardoor Ridderkerk H6 ons passeerde op de ranglijst. En laat dat nou net de tegenstander van vandaag zijn. WW had dus wat goed te maken.

Bij Squash en Biljart Ridderkerk is het altijd maar afwachten, wie er komt opdagen: De squashers of biljarters? Voor de zekerheid had ik daarom mijn biljartkeu opgezocht. En in een la vond ik nog zo’n blauw krijtje. Mijn (biljart)ballen kon ik echter niet vinden. Wel had ik in mijn squashtas nog een balletje met een rode stip. Als het nodig was konden we dus ’tien over rood’ spelen in plaats van ‘elf over dubbel geel’.

Maar dit keer hadden ze vanuit Ridderkerk de echte squashers gestuurd. Dat bleek al direct in de eerste partij. Paul, die meestal op drie speelt, moest vandaag als eerste aan de bak. Dat was even wennen. Zoals verwacht was hij te laat en kwam al hijgend binnen. Maar nog net op tijd om als eerste de baan op te gaan. Maar het is Paul vergeven. Hij had een dramatische week achter de rug.

Op woensdag moest hij de training laten schieten vanwege autopech. Een duur geintje zo bleek. Om die gammele BMW weer aan de gang te krijgen moest Paul maar liefst 3.000 euro aftikken. Dan viel de rekening bij Squash Delft deze avond met 30 euro per persoon stukken goedkoper uit. Hoewel voor een vanaf 20.00 uur gesloten bar, en dus ook geen bitterballen (Mark en Hugo bedankt!) de rekening toch nog aardig was opgelopen. Dure koffie dus bij Squash Delft, zullen we maar zeggen

Maar terug naar Paul. De eerste drieënhalve game speelde hij voortreffelijk. Het zag er ook naar uit dat hij de partij over de streep zou trekken. Maar toen kwam de man met de hamer. En dan blijkt hoe belangrijk trainen is en wat er gebeurt als je een keertje overslaat. Paul stortte volledig in en binnen no time had hij de wedstrijd met 3-2 verloren.

Paul Thewissen (r)

WW zag het met angst en beven gebeuren. Hij moest na Paul de baan op. En dat met louter competitienederlagen op zak. De druk op WW moet immens zijn geweest. Ik dacht zelfs te zien dat hij met een luier om speelde. Voor de zekerheid. Het bleek niet nodig. Eindelijk zagen we de echte Wouter op de baan. De Wouter die niet alleen in trainingspartijtjes wint, maar ook als het er echt op aankomt. WW won afgetekend met 3-0.

Dat leidde na afloop dan wel weer tot overmoedigheid aan de bar. Aan de bar? Die was toch gesloten? Ssstt! Barman Robin was zo slim, na twaalven de voordeur op slot te draaien en het licht wat te dimmen. Uit de speakers galmde uitsluitend Duitse muziek. De BOA’s hadden dus het nakijken.

Sammy had Heren 10 op baan 3 ingedeeld, naast het Center Court waarop Heren 1 speelde. Volgens WW was er nauwelijks niveauverschil en dat klopt. Het onderscheid was slechts (een) nul. Aan de bar kon WW prima aanklampen bij de mannen van Heren 1. Maar met een paar biertjes op, waande Wouter zich ook op de baan al gelijk aan de mannen van ons vlaggenschip. Sterker nog, de clubkampioen van 2022 is ook al bekend. En dat gebaseerd op één afgetekende zege in de derde klasse.

Johan speelde een prima partij en moest alleen de derde game aan z’n tegenstander laten. Door zijn 3-1 zege hoefde opa Ruud slechts één game te winnen om de wedstrijd uit het vuur te slepen. Voor zo weinig druk op z’n schouders zou WW een moord hebben gedaan. Maar Ruud wilde duidelijk meer. Na twee weken afwezigheid (een schildercursus in Berlijn en het keuren van de hulppaarden van Sinterklaas op de drafbaan van Wolvega) wilde hij het talrijke publiek (normaliter zit de rest van het team tegen die tijd al aan de bar met bier en bitterballen) weer eens ouderwets laten genieten. En dat lukte. Hoogtepunt was de afsluiter van de eerste game. Met een perfecte lob viel de bal dood in het uiterste hoekje rechts achterin de baan. Waar een stukje kauwgom al niet goed voor is.

Opa Ruud moet het echter niet van zijn conditie hebben. En snel is hij ook niet. Maar routine en tactisch inzicht kun je hem niet ontzeggen. Slim als hij was nam Ruud de oneven games voor zijn rekening en gaf hij de even games aan zijn tegenstander. Een 3-2 zege was dus het logische resultaat en daarmee een 14-6 overwinning voor het team.

Na afloop aan de bar deed Ruud nog een schokkende ontdekking. Hij dacht altijd dat Jan de (tweeling)broer was van Margret Massaar. Blijkt Margret ‘gewoon’ zijn moeder te zijn. Een mooier compliment kan oma Margret niet krijgen. Wel opmerkelijk dat Jan geen idee had hoe oud zijn moeder is. Navraag bij Manuel leverde hem ook geen bevredigend antwoord op. Enfin, het zal de drank wel geweest zijn.

Volgende week speelt Heren 10 tegen hekkensluiter De Diepput Heren 5. Er liggen dus kansen op een verdere stijging op de ranglijst. Kansen zijn er ook voor Bob, die er dan weer bij is. Niet alleen op de baan mag hij zich uitleven. Ook met pen en papier kan hij aan de slag om te proberen de inhoud van dit wedstrijdverslag te overtreffen. Uw vaste reporter zit dan namelijk in Praag om de schildercursus van Berlijn een passend vervolg te geven.