Twee valse starts voor Heren 9.

Squash Delft Heren 9 is de tweede seizoenshelft niet lekker gestart. En dat is nog zacht uitgedrukt. Na een uitstekend verlopen trainingskamp in de winterstop, schraapte het team in de eerste twee competitiewedstrijden na de hervatting slechts 5 schamele puntjes bijeen, daar waar op het maximale aantal van 30 punten gerekend was. Kortom, twee valse starts voor Heren 9.

Goed, er waren excuses. Zo ging de eerste wedstrijd op vrijdag (de) 13(e) januari thuis tegen HSRC de Diepput H4 niet door. De tegenstander kampte met een waslijst aan blessures. Toen ook de griepgolf nog toesloeg, bleek de Haagse formatie niet langer in staat een team naar Delft te sturen. En dat terwijl teamcaptain Bas de Groot (geen familie van onze eigen aanvoerder) er alles aan gedaan gehad wat in zijn vermogen lag. En het zag er goed uit, totdat de vervanger van de vervanger zich op de wedstrijddag ook ziek moest afmelden. Dat was de druppel. In goed onderling overleg werd besloten de wedstrijd te verplaatsen naar een van de door de bond vastgestelde reservespeeldata.

Maar daarbij was buiten SBN gerekend. Althans, buiten een net afgestudeerd huppeltrutje in dienst aldaar. Bas had netjes gemeld dat de wedstrijd niet gespeeld kon worden en op een later moment zou worden ingehaald. ‘Hoe we het in ons hoofd durfden te halen, dit op eigen houtje onderling te regelen?’ Bas werd als een kleuter weggezet door iemand die zichzelf verheven voelde boven (het plezier in) de sport. Nou ging het natuurlijk wel om een topwedstrijd in de derde klasse, tussen de nummers 7 en 10 op de ranglijst. Dan moet je uiteraard zorgen dat alle veiligheidsmaatregelen tijdig op orde zijn. Want stel je voor dat er een verdwaalde supporter van Heren 9 op de wedstrijd afkomt. Of erger, ook nog eentje van de tegenpartij. Als je dat niet allemaal goed geregeld hebt, is het leed niet te overzien. Na een week kwam eindelijk het verlossende woord van SBN. Nadat eerst nogmaals op de regels werd gewezen, mag de wedstrijd alsnog op 24 februari worden ingehaald. Hoera!

Ook voor de tweede wedstrijd, op vrijdag 20 januari uit tegen Westvliet H4 had Heren 9 een excuus. Op de wedstrijddag moest nummer één Johan alsnog verstek laten gaan vanwege ziekte van zijn oudste zoon. Dus moest de opstelling waarin getraind was volledig op de schop. Daar Johno langdurig geblesseerd is, HP nog in een ‘love bubbel’ zat en Bob zich met een sleetje in de sneeuw van de Limburgse heuvels stortte, moest Samuel de ontstane leegte door het wegvallen van Johan opvullen. Een ‘mission impossible’, zo bleek al snel. Samuel was hier duidelijk onvoldoende op voorbereid. Daar waar hij vlak voor de winterstop juist de opgaande lijn te pakken had, zat hij nu snel weer aan de kant. Tegenstander Michel Pasman bleek op positie vier met 11-5, 11-4, 11-4 duidelijk een maatje te groot.

Samuel Austin geeft alles

Tim moest het op plek twee opnemen tegen Richard Verbrugge, de gelouterde captain van Westvliet H4. Laatstgenoemde, die in de heenwedstrijd nog een forse nederlaag tegen Ruud moest slikken, pakte geroutineerd met 11-9 de eerste game. Daarna kwam Tim beter in de wedstrijd. Met 11-4, 13-11 kantelde hij de partij. Maar ‘oog om oog, tand om tand’. Wat Tim kon, beheerste Richard ook. Beter zelfs. Het vermakelijke treffen ging andermaal 180 graden om. Gedecideerd pakte Richard met 11-7, 11-6 alsnog de zege. Zonder het zichzelf te realiseren, gaf Tim op matchpoint tegen een goede analyse van de wedstrijd. “Nu al matchpoint?”, riep hij. “Maar ik heb nog helemaal niks gedaan!” Daarom stond de tegenstander ook op matchpoint Tim en niet jij!

Tim van de Maas laat even zien hoe je ballen van de muur schraapt.

Door de absentie van Johan mocht Ruud het op positie één proberen tegen Benno Ridder, die in de heenwedstrijd Johno een flink pak slaag had gegeven. De voortekenen waren dus niet gunstig. En toen de eerste game betrekkelijk eenvoudig met 11-5 naar Benno ging, leek een herhaling in de maak. Maar in tegenstelling tot Johno, bleek Ruud wel in staat zich op te richten en terug te vechten. Hij is per slot van rekening een Feyenoorder en geen PSV-supporter. Ruud vond alsnog een passend antwoord op de kanonskogels van Benno, waar ze in Oekraïne jaloers op zouden zijn. Met vooral tactische ballen bleek Ruud in staat zijn opponent bij te benen. Sterker nog, in een zinderende wedstrijd trok hij de tweede en derde game met 12-10, 15-13 naar zich toe. Toen Ruud op 10-9 zelfs een matchpoint kreeg, stond het uitzinnige publiek op de banken. Helaas mocht het niet zo zijn. Met 13-11, 11-4 trok Benno alsnog aan het langste eind. Voor Ruud voelde de wedstrijd daarom aan als een goede vrijpartij, die abrupt eindigde net voor het moment van klaarkomen. Onbevredigend dus!

Aan Paul dus de opdracht, op plek drie de eer van Squash Delft nog enigszins hoog te houden. Hij moest daarvoor wel langs tegenstander Frans Schijf, letterlijk en figuurlijk een taaie noot om te kraken. Onze HP, die al meermaals een heroïsch potje squash met Frans uitvocht en uiteindelijk telkens aan het kortste eind trok, weet er alles van. Frans pakte de eerste game met 11-7, Paul de tweede met 11-9. Het publiek ging er weer goed voor zitten, maar was slechts getuige van een totale ineenstorting van Paul. Met 11-2, 11-5 was Frans snel klaar met onze ambtenaar, die toch overdag alle tijd heeft om uit te rusten. Maar zo oogde Paul niet. Het was een slotakkoord dat prima paste in het wedstrijdbeeld van de avond. Met een 15-5 nederlaag, vier verliespartijen en wat goed gevulde magen uit de derde helft op zak, keerde Heren 9 met de staart tussen de benen terug naar Delft. En dan wacht komende vrijdag ook nog de thuiswedstrijd tegen het hoog geklasseerde Ridderkerk H4. Ga er maar aanstaan!

Paul Thewissen op de baan bij Westvliet