HEREN 9 VEROVERT KAMPIOENSCHAP IN STIJL.

Afgelopen vrijdag moest het gebeuren. En het gebeurde ook! Op de laatste speeldag in de kelderklasse veroverde Squash Delft H9 uit bij Topsquash Maassluis H3 de titel. Geheel op eigen kracht en in stijl. Zes punten waren nodig voor het kampioenschap. En hoewel de tegenstander uitstekend partij bood, was de klus al na twee partijen geklaard. De bloemen en beker werden uitgereikt en de tap kon open. De laatste twee wedstrijden deden er niet meer toe. Toch wilde de formatie uit Delft ook dit treffen winnend afsluiten. Uiteindelijk stond er een 7-13 zege op het scorebord. Het team van captain Ruud de Groot had het geflikt. Voor hem het eerste kampioenschap in ruim dertig jaar competitie. Neem dan Samuel Austin. Hij mocht al aan het einde van zijn tweede seizoen de eerste titel op zijn cv bijschrijven.

Iedereen wilde erbij zijn en het liefst ook spelen. Maar dat ging natuurlijk niet. Helaas moest Bob Schadron geblesseerd afhaken. Een mazzeltje voor Samuel Austin. Ook Tim van der Maas stond aanvankelijk niet in de basis. Maar al eerder was afgesproken dat hij de geblesseerde Ruud de Groot zou vervangen. En natuurlijk speelde Marco Rombout tegen zijn oude ploeg in Maassluis. Paul Thewissen completeerde het Delftse viertal dat het moest doen. Pech dus voor Johno van IJsseldijk. Hoewel, bij het inslaan van de eerste partij zat onze Limburger al lachend (of was het lallend?) aan zijn derde biertje. Wellicht waren het de zenuwen. Johan Stevens was aanvankelijk niet beschikbaar. Het was zijn trouwdag. Het tekent echter het historische moment in de clubgeschiedenis van Squash Delft, dat Johan toch op de tribune zat. Ook oud-teamgenoten Wijnand van den Berg en Wouter Stoffels, mannen met ambitie die het hogerop zochten, kwamen Heren 9 vocaal ondersteunen. Alleen HP ontbrak, uiteraard vanwege een weekendje in een love bubble. Frappant was wel dat dit weekend hem was geschonken door zijn teamgenoten, toen HP vijftig werd. Zo was hij er in gedachten toch nog een beetje bij.

De hele dag ging het over niets anders dan de wedstrijd. Gewerkt werd er nauwelijks. Ruud en Johan moesten bekennen toch wel nerveus te zijn. Normaal hebben ze dat nooit. Maar wat wil je? Het hele seizoen knokken en dan op de laatste speeldag nog naast de titel grijpen? Dat mocht natuurlijk niet gebeuren. Maar ja, het lot lag in handen van vier teamgenoten. En dat is lastig. En als Paul dan ook nog voorstelt om de eerste partij maar met 3-0 te verliezen, om het een beetje spannend te maken. Dan heb je zo het halve team de gordijnen in gejaagd. En aanvankelijk leek Paul ook op die weg. Tegenstander Paul Steenbakkers wist beter hoe je scherp aan een wedstrijd moet beginnen dan onze eigen Paul. De eerste game ging dan ook terecht naar de thuisclub (11-8). Pas in het tweede bedrijf wist ‘Delftse’ Paul daar iets tegenover te stellen (7-11), maar in de derde game ging het weer mis (11-7). Meestal is het dan ook klaar. Maar Paul verraste vriend en vijand door uitgerekend in de kampioenswedstrijd het beste in hemzelf naar boven te halen. Met 5-11, 3-11 nam hij alvast een voorschot op de titel.

Paul tegen Paul.	Met Delftse Paul als winnaar.

Nerveus

Samuel kon dus al in de tweede partij van de avond de kroon op het werk zetten. Dan moest hij wel winnen van Joep Profijt, de enige tegenstander die captain Ruud dit seizoen op de knieën dwong. Die 2-3 nederlaag kostte onze aanvoerder bovendien een krat bier. Maar Joep was deze avond Joep niet. Hij maakte teveel fouten. Met 5-11, 7-11 pakte Samuel dan ook gedecideerd de eerste twee games. Ruud probeerde het nog wel. Hij stelde Joep andermaal een krat bier in het vooruitzicht bij een wederopstanding en een 3-2 zege. En warempel, Joep die niet vies is van een biertje, snoepte Samuel de derde game af (11-8). Maar toen vond Samuel het welletjes en deed er nog een schepje bovenop. En met 9-11 stelde onze jongste telg het kampioenschap veilig. Het feest kon dus al vroeg beginnen. Maar er moesten nog wel twee potjes worden gespeeld. Ruud trachtte Tim nog op scherp te krijgen, door hem wijs te maken dat we nog drie punten nodig hadden. Het hielp niet. Tim spartelde wat, maar ging er kansloos af tegen Ivan Martin (12-10, 11-7, 6-11, 11-5). Iedereen zag het gelaten aan. Dit was louter voor de statistieken.

Samuel tegen Joep.	Uiteindelijk geeft Samuel het laatste zetje: De titel is binnen.
Tim tegen Ivan voor de statistieken.	Marco tegen Hans voor de prestige.

Paaldanseressen

Dat was de laatste partij van de avond zeker niet. Onze meest recente aanwinst Marco Rombout moest het daarin opnemen tegen oud-teamgenoot Hans Peitsman. Een ware prestigestrijd dus. Beide heren maakten er een aantrekkelijk schouwspel van. Het talrijke publiek ging er nog één keer lekker voor zitten. Marco bleek uiteindelijk de sterkste (10-12, 6-11, 11-8, 8-11). Maar het beeld dat bij bleef, was het plezier dat er bij beide heren vanaf spatte. Het plezier van de kelderklasse. De klasse die Heren 9 door het kampioenschap zal ontstijgen. Toch een beetje dubbelgevoel. Maar uiteraard voerde het behalen van de titel deze avond de boventoon. Dat bleek al snel in de derde helft. ‘We are the champions’ schalde uit de luidsprekers én vele kelen. Daarna vloeide het bier rijkelijk om die weer te smeren. Teamcaptain Sylvia van der Aa van Topsquash Maassluis H3 had zelfs een echte kampioenstaart voor Heren 9 gebakken. En toen aanvoerder Ruud na een mooie speech ook nog met speciale kampioenstenues op de proppen kwam, leek de memorabele avond compleet. Het enige dat nog ontbrak, waren paaldanseressen die een show opvoerden. Heel even gingen de gedachten naar HP. Hij kreeg vanavond waarschijnlijk een privéshow van zijn vriendin. Jaloers? Welnee! Deze historische squashavond had natuurlijk niemand willen missen. Ok, behalve HP dan!

Door Sylvia persoonlijk gebakken.	Een taart namens Topsquash Maassluis.
De fans zijn uitzinnig.	De kampioenen!

Op zondagochtend 10 maart a.s. wordt Heren 9 bij Squash Delft om 10.30 uur gehuldigd. Eigenaar Sammy Eckhardt komt het team hoogstpersoonlijk in het zonnetje zetten. Niemand weet wat dat precies inhoudt. Zo hoopt captain Ruud stiekem dat Sammy zijn partner Margret Massar meeneemt voor de zoenen. Of wellicht bakt ze haar speciale pannenkoeken voor het team. En zou de plaatselijke pers al zijn geïnformeerd voor het maken van een foto? Johno gaat nog een stapje verder. Hij verwacht een rondrit op de platte kar door Delft. Zo zijn ze dat bij PSV immers ook gewend. Lekker met z’n allen op de strontkar zwaaiend naar het publiek. Marco maakt het helemaal bont. Hij gaat uit van een Koninklijke onderscheiding. Negen lintjes dus. Van Koningin Máxima. Prins Pils staat uiteraard aan de bar. Marco moet dan wel op tijd zijn hand uit zijn zak halen. Dat staat immers onbeschoft. Maar wat Sammy ook voor het team in petto heeft, Heren 9 is er blij mee. De mannen kijken sowieso uit naar deze EXTRA derde helft!