Heren 9 laat koppositie liggen

De kop is eraf. Heren 9 speelde afgelopen vrijdag de eerste competitiewedstrijd in Den Haag. HSRC De Diepput H4 was de tegenstander. Heren 9 won overtuigend met 14-3. De koppositie leverde dat niet op. Dit had anders kunnen zijn als Paul Thewissen zijn wedstrijd had gewonnen. Hij presteerde het echter om een 2-0 voorsprong in games nog uit handen te geven.

Na het mislopen van promotie afgelopen seizoen, begint Heren 9 gewoon weer op nul. Ja, je leest het goed. Tijdens de zomerstop is Heren 10 alsnog gepromoveerd tot Heren 9. Net als vorig seizoen uitkomend in de derde klasse, dat wel. De klasse waar het drinken van een biertje na afloop belangrijker is dan de prestaties op de baan.

Vandaar ook dat we blij zijn, Wouter Stoffels te hebben kunnen lozen naar Heren 6. Wouter houdt niet zo van een biertje. Daarvoor in de plaats hebben we Samuel Austin kunnen vastleggen. En Tim van der Maas kwam op hangende pootjes terug uit Limburg. Hij smeekte of hij alsjeblieft weer aan mocht haken. We doen het dit jaar dus met z’n achten.

En dat is maar goed ook, bleek al bij de eerste wedstrijd. Teamcaptain Ruud de Groot had de grootste moeite om een volledig en representatief team op de been te kunnen brengen. Maar toen Johan Stevens alsnog een oppas wist te strikken voor zijn vrouw en kinderen, leek alles toch in kannen en kruiken. Totdat op zondagochtend het noodlot toesloeg. Johan ging finaal door zijn enkel en nu passen zijn vrouw en kinderen op hem. Het kan verkeren.

Samuel en Tim waren nog op vakantie. En van HP had niemand wat vernomen. Na enig speurwerk op internet kwam Ruud op een duistere site een foto van HP tegen. Hij zat weer in een love bubbel. We hadden het kunnen weten. Hottub, Thaise massage, je kent dat wel.

Alle ogen waren dus gericht op Paul Thewissen, die met zijn vrouw een weekendje Maastricht had geboekt. Ja, soms moet je prioriteiten stellen. Plichtsgetrouw als Paul is, stuurde hij zijn vrouw dus alleen op pad met zijn creditcard. Dat wel. En dus waren we uiteindelijk compleet. Klaar voor een nieuwe start.

Hoewel!? De bond was een pilot gestart om de spelregels nog eens extra onder de aandacht te brengen. Als minstens zes teamleden de basistest met goed gevolg zouden afleggen, kreeg het team vijf bonuspunten. Een kleine inventarisatie vooraf leerde echter dat Paul er geen aandacht aan had besteed en Johno van IJsseldijk de mail nooit had ontvangen. Na enig speurwerk vond hij het bericht toch terug in zijn inbox.

Bob Schadron daarentegen had overuren gemaakt, maar was na vier examenpogingen nog altijd niet geslaagd. Alleen teamcaptain Ruud wist bij poging twee het felbegeerde diploma op te eisen en gaf daarmee het goede voorbeeld. Poging één ging nog de mist in, omdat Ruud niet wist dat zijn kleinkinderen van drie en één verplicht een squashbril moeten dragen op de baan. Ook was Ruud niet op de hoogte van het feit dat alcohol en drugsgebruik tussen de games ten strengste verboden is. Sex voor de wedstrijd mag dan weer wel. Maar in tegenstelling tot Bob bleek onze captain wel een snelle leerling.

Bas de Groot, de teamcaptain van HSRC De Diepput H4 bleek helemaal niet op de hoogte van de pilot. De overige tegenstanders dus ook niet. Dus na protesten over en weer, gingen de partijen van start met onbevoegde scheidsrechters. Bob, die op vier speelde tegen Bas, maakte er dankbaar misbruik van. Na een goede service van Bas besloot Bob alsnog dat hij niet klaar stond en dat het punt opnieuw moest worden gespeeld. Dit zonder het de scheidsrechter te vragen.

Bob maakte trouwens een scherpe, maar bovenal agressieve indruk. Het vermoeden bestaat dat hij geen sex had voor de wedstrijd, maar wel stevig aan de drugs zat. Met 11-5, 11-2 en 11-4 trok hij de partij naar zich toe.

Daarna mocht Ruud het opnemen tegen Jan van de Mortel, die op zondag altijd met ons meespeelt bij Squash Delft. Pech voor Jan dat Ruud absoluut niet wilde verliezen. En dat deed Ruud dan ook niet. Met 11-4, 11-7 en 11-6 schoof hij Jan aan de kant.

Johno had het een stuk lastiger tegen Duco Egressy, die ongetwijfeld eerst dacht in de damescompetitie te zijn beland. De pruik van Johno bleek tijdens de zomermaanden weer vijf centimeter gegroeid te zijn. De snelle mannen op de baan maakten er een spannende aangelegenheid van. Johno trok echter aan het langste eind. Na twee gewonnen games met 12-10 en 11-9 was het verzet van Duco gebroken. De laatste game werd 11-3.

Verreweg de spannendste partij was die tussen onze Paul en tegenstander Paul Wortmann. Paul tegen Paul dus. Twee Limburgers ook nog eens. Aanvankelijk leek onze Paul op een zege af te stevenen. Na 11-6 pakte hij ook de tweede game met 15-13. Maar toen stond de ware Paul Wortmann op en bleek dat squashen en roken best goed samengaan. Met 11-7, 11-4 en 11-4 moest onze Paul voor straf te voet naar huis. Maar niet nadat het bier rijkelijk vloeide en de schalen bitterballen vrolijk van hand tot hand gingen. Dat zal trouwens volgende week niet anders zijn na afloop van de thuiswedstrijd tegen Westvliet H4. Alleen moeten we dan zelf de rekening betalen