Heren 10 wint van Topsquash Maassluis met 15-3

Na ruim twee maanden lockdown mocht de squashcompetitie van Mark Rutte en co afgelopen vrijdag weer los. Voor Squash Delft H10 stond de thuiswedstrijd tegen Maassluis H3 op het programma.

Het is tegenwoordig makkelijker om een gevangenis in én uit te komen, dan om het squashcentrum in Delft te betreden.

Na uitgebreid gefouilleerd te zijn op geheime wapens en de inmiddels gebruikelijke corona check app controle was het al bijna 22.00 uur. Net voor het sluiten van de bar konden we nog net een kopje koffie (thee voor de dames) nuttigen, alvorens de squashbaan te betreden.

Nadat iedereen het mondkapje had afgezet, was duidelijk wie vanavond zouden aantreden. Gelukkig hadden de teamleden van Squash Delft H10 een eigen mondkapje van de sponsor ontvangen, zodat wel duidelijk was wie bij welk team hoorde.

Maassluis H3 had zelfs een hele supportersschare mee naar Delft genomen. Geheel volgens de laatste regels mocht eenderde van het uitvak gevuld worden. En dat was het ook. Menig team zal daar jaloers op zijn.

Bob Schadron klaar voor zijn wedstrijd

Nadat de volksliederen hadden geklonken mocht Bob tegen Bryan het spits afbijten. Soepel ging dat niet. Bob was duidelijk nog gefrustreerd door het niet meewegen van zijn laatste ladderwedstrijd in de nieuwe ranking. Bob bleef daardoor net een 8, terwijl hij zich al rijk rekende met niveau 7.

Het sierde Bob dat hij zich na een 0-1 achterstand snel herpakte en de partij met 3-1 naar zich toetrok. “En nu stoom ik door ook”, sprak hij na afloop zelfvoldaan, daarmee de figuurlijke middelvinger opstekend naar de SBN.

Ruud speelde vandaag op positie twee en moest het opnemen tegen Inge Siegerist, die nog een jaar of wat bij Squash Delft achter de bar werkte.

Met grote vertraging ging de wedstrijd van start. Tijdens het inslaan sloeg Inge de bal over de glazen achterwand buiten de baan. Met man en macht werd er gezocht. Zelfs de spelers van H9 en hun tegenstanders van Hermes DVS, die op de baan ertegenover actief waren, zochten mee. Maar zonder succes.

Bob ging zelfs langs bij de afdeling ‘gevonden voorwerpen’, maar ook dat mocht niet baten. Er moest een nieuwe bal aan te pas komen.

Dat was uiteraard in het nadeel van ‘bonusopa’ Ruud, die na twee keer inspelen al aardig was  versleten. Hij had mazzel dat de veel jongere en energiekere Inge te veel fouten maakte. Zodoende sleepte Ruud de eerste game uit het vuur.

De tweede game ging echter in de verlenging naar Inge, die in de derde game weer terugviel in een te grote foutenlast. Pas in de vierde game kwam Ruud in zijn gebruikelijke ritme en op ervaring trok hij de partij over de streep.

Johan Stevens en Johno van IJsseldijk
Daarna was het de beurt aan Johan, waarvan niemand wist hoe hij ervoor stond. Door een coronabesmetting had Johan niet kunnen trainen. Op de baan was daar echter weinig van te merken. Gedecideerd zette hij zijn tegenstander in drie games opzij.

Daarmee viel alle druk van de schouders van Johno. Vooraf dankte hij al God op z’n blote knieën dat hij een vrouwelijke tegenstander zou ontlopen. Want Johno en vrouwen is niet altijd een goede match.

Met zijn haar in een knot en vrijuit spelend kwam Johno tot zijn beste spel. Met 3-0 schoof hij zijn tegenstander opzij. Dat betekende een 15-2 zege.

Was het dan alleen maar euforie bij H10? Nee, zeker niet! Op een andere baan verloor Paul zijn ladderwedstrijd. En Wouter zat met een coronabesmetting thuis in quarantaine. Beiden moeten ze echter volgende week in de uitwedstrijd tegen Westvliet H6 aan de bak. Als dat maar goed gaat.

De grootste teleurstelling van de avond kwam echter op het conto van Squash Delft. ‘Bier to go’ was geen probleem, maar de ‘bitterballen to go’ waren niet verkrijgbaar. Voor het eerst dit seizoen was de rekening daarom onder de honderd euro.

En dat terwijl het na afloop uitermate gezellig was. Zelfs het publiek bleef lang hangen, terwijl het eigenlijk om 22.00 uur het pand had moeten verlaten. Maar Sammy zag het door de vingers.

Dat Ruud, die op zoek is naar ander werk, niet geschikt is voor de horeca, liet hij nog even zien. Ruud had grote moeite om een dienblad vol lege glazen van baan 6 naar de bar te krijgen. Met wat hulp onderweg sneuvelden er gelukkig geen glazen. Volgende keer moet Sammy H10 maar weer dichter bij de bar positioneren.

Gelukkig was er aan het einde van de avond ook nog goed nieuws. Het verloren balletje was terecht. Het zat in het vliegwiel van de hometrainer. Verzin het maar.