Heren 10 vecht zich naar de overwinning in Maassluis.

Het is oorlog! Niemand heeft het meer over het coronavirus. Alsof het met de noorderzon vertrokken is. Met ‘dank’ aan Vladimir Poetin.

Het gesprek van de dag gaat plotseling niet meer over het aantal besmettingen of ziekenhuisopnames, maar over de bombardementen in Oekraïne.

En natuurlijk over de extreme prijsstijgingen. Want vanwege de sancties tegen Rusland raken die ons allemaal in de portemonnee.

Vooral de torenhoge benzineprijzen hakken erin. En dan moest Squash Delft H10 uitgerekend een uitwedstrijd spelen in en tegen Maassluis.

Lang werd er getwijfeld of we überhaupt wel moesten gaan. We zijn immers al jaren op zoek naar een sponsor. En reiskosten krijgen we niet van Sammy. Nog niet althans.

Na wat discussie via Whatsapp, bleek Wouter bereid te rijden. Daar Ruud niet (meer) in de buurt van Delft woont, was hij sowieso het haasje.

Voorafgaand aan de wedstrijd tankte onze captain nog even snel 95 euro voor ruim 40 liter. Nee, geen bier. Gewoon benzine.

Dat belooft wat voor de komende weken, waarin bijna alleen maar uitwedstrijden op het programma staan. Iedereen wil plotseling reserve zijn.

In Maassluis werden we met open armen ontvangen. Na enig speurwerk bleek er toch een teamlid van hun H4 op tijd aanwezig. Daarna druppelden de andere twee binnen.

Ze bleken slechts met z’n drieën. Geen man overboord. Bij Maassluis H3 bleek een dame bereid, naast haar eigen wedstrijd, ook in te vallen voor H4. We konden ‘iets’ later dan gepland beginnen.

Bob mocht, zoals gebruikelijk, als eerste de baan op. Hij trof een debutant. Dat betekende wel dat Bob moest winnen. Hij was net van niveau 8 naar 7 gegaan.

Om dat te kunnen vasthouden en zijn ambities te kunnen waarmaken (“En nu stoom ik door ook”, riep hij enthousiast na zijn promotie) volstond alleen een zege.

Bob stelde zichzelf en het team niet teleur. Dankbaar maakte hij gebruik van een nerveuze tegenstander. Hij gunde de sympathieke Raphael 17 punten in drie games.

Bob Schadron

Doordat de tegenstander een invaller had, werd de volgorde aangepast. De nummers twee kwamen pas als laatste in actie. Ruud, die vanavond de geblesseerde HP verving, moest daarom nog even wachten.

Het was eerst de beurt aan Wouter op positie één. Hij trof, net als in de thuiswedstrijd Dominique, een niveau vier-speler. En dat terwijl Wouter zelf maar een zesje is.

Een ongelijke strijd dus. Binnen no time stond Wouter dan ook op een 5-0 voorsprong. Hij schrok daar zo van, dat de partij alsnog in drie games naar Maassluis ging. Net als in de thuiswedstrijd ging Wouter er kansloos vanaf. Dit tot ongenoegen van Wouter zelf.

En dus moest Johno op positie drie trachten H10 opnieuw op voorsprong te zetten. Maar wat er deze avond met hem aan de hand was, daar zijn de geleerden nog steeds niet over uit. Johno was Johno niet.

Zelfs een 10-6 voorsprong werd nog uit handen gegeven. De killersmentaliteit ontbrak volledig. Niet handig in tijden van oorlog. Wel sympathiek richting tegenstander Martin. Die ging er met een 3-1 zege vandoor.

Het plaatste Ruud in een lastig parket. Om als team nog te kunnen zegevieren, volstond uitsluitend een 3-0 zege tegen Inge Siegerist.

Ruud en Inge troffen elkaar een maand eerder al in Delft. Toen trok de captain van H10 met 3-1 aan het langste eind. Dat zou vanavond niet genoeg zijn.

Ruud werd geholpen doordat Inge, ooit in dienst van Squash Delft, eerder op de avond al een zware wedstrijd met haar eigen team speelde. Die sloot ze winnend af.

Daar kreeg ze bij Ruud de kans niet voor. Na een moeizaam begin trok hij de partij met 11-8, 11-4 en 11-9 uit het vuur en bezorgde daarmee H10 opnieuw een zege.

H10 blijft zodoende meedraaien bij de bovenste vier teams, waarvan er aan het einde van de rit drie promoveren naar de tweede klasse. Het wordt derhalve nog een hele toer, H10 te behouden voor de derde klasse. Want daar ligt onze ambitie.

Volgende week moeten we op bezoek bij Squash en Biljartvereniging Ridderkerk. Het is dan altijd weer spannend tegen wie we spelen. En vanaf nu ook hoe hoog de benzineprijzen dan weer zijn. Over de schaal met bitterballen maakt niemand zich meer zorgen. Het kan verkeren.