Fietstocht Heren 10 helpt de Diepput H4 aan het kampioenschap.

Afgelopen vrijdag speelde Squash Delft H10 de belangrijke uitwedstrijd tegen De Diepput H4. Om de kansen op promotie levend te houden moest Heren 10 punten sprokkelen. De Diepput kon deze avond echter kampioen worden. Om dat op eigen kracht te doen, moesten er wel minstens 13 punten behaald worden.

De spanning zat er bij Heren 10 de hele week al goed in. Iedere avond kwam er wel een kaars aan te pas. Die werd niet, zoals bij Johan Derksen het geval bleek, ergens ingestoken, maar aangestoken en gebrand voor een goed resultaat.

De mannen onder leiding van captain Ruud de Groot waren daarom gebrand op een zege. Ruim op tijd stond de equipe uit Delft dan ook klaar voor de kraker bij De Diepput. En dat terwijl de mannen op de fiets naar Den Haag waren afgereisd. Behalve Ruud dan. Die was gewoon met de auto. Fietsend vanuit Spijkenisse zou hij nu waarschijnlijk nog onderweg zijn geweest.

Hoe anders was dat bij het team van De Diepput. Om 20.00 uur nog geen teken van leven. Van kampioenstress was klaarblijkelijk geen sprake. Even dachten de mannen uit Delft dat ze zich wellicht vergist hadden. “Zou het toch een thuiswedstrijd voor ons zijn?” vroeg Wouter Stoffels zich angstvallig af.

Maar uiteindelijk druppelden de mannen van De Diepput binnen en kon er gespeeld worden. Hoewel, eerst moest op verzoek van de aanstaande kampioen de wedstrijdvolgorde nog worden aangepast.

Tegenstander Hamza Zahrou zat midden in de ramadan en wilde pas spelen nadat hij gegeten had. Ruud deed daarom het licht uit. Maar Hamza legde uit dat het niet binnen, maar buiten eerst donker moest worden, alvorens hij iets mocht nuttigen.

Sociaal als de mannen uit Delft zijn, werd het verzoek uiteraard ingewilligd. Squash is een sport voor iedereen, dus ook voor moslims. Bovendien heeft Heren 10 met Limburger Johno van IJsseldijk zelf een allochtoon met gebruiksaanwijzing in de gelederen.

Bob Schradon moest als eerste de baan op tegen Mark Marston. De eerste game ging kansloos verloren. Dit tot ongenoegen van captain Ruud, die direct ingreep. Dit leidde tot het gewenste resultaat. Bob trok de tweede game gedecideerd naar zich toe.

De massaal aanwezige toeschouwers keken Ruud vragend aan. Wat zou hij Bob allemaal verteld hebben. Ruud verklaarde echter dat hij helemaal niks had gezegd. “Ik heb alleen maar ergens een kaars ingestoken”.

Later bleek de opleving van Bob vooral te danken aan een verborgen motortje in zijn fiets. Daar waar Wouter en Johno zich het schompes trapten, zat Bob freewheelend op zijn bike. Het mocht uiteindelijk niet baten. Hoewel nipt, ging de wedstrijd voor Bob met 3-1 verloren.

Daarna mocht Wouter op één aan de bak tegen de captain van De Diepput, Edgar Hoedemaker. Wouter liep echter al snel een enkelblessure op, maar kon gelukkig de partij vervolgen. Met 11-8, 11-7, 11-9 moest hij in een kwalitatief hoogstaande partij de zege echter aan Edgar laten.

Daarna was het toch echt de beurt aan de nummers twee. Ruud had na het debacle van vorige week zijn schoenen gelijmd. Bovendien verkeerde hij nog in de overwinningsroes van Feyenoord, dat de avond tevoren Olympique Marseille in De Kuip met 3-2 had verslagen in de eerste halve finale van de Conference League.

Sterker nog, Ruud plakte aan alle kanten. De bierdouche na de 3-2 van Cyriel Dessers direct na rust – alle supporters hadden net een nieuw biertje gehaald – was ongekend. En Ruud had geen tijd gehad om thuis onder de douche te stappen. Hij was vanuit de polonaise direct doorgegaan naar Den Haag.

Het enige dat niet kleefde, waren de ballen van Ruud langs de muur. Hoewel het een partij werd om van te smullen. Maar goed dat tegenstander Hamza dus ook weer mocht eten. Ruud mikte, net als Feyenoord de avond ervoor, op een 3-2 zege. Via enkele wiskundige formules had de captain uitgerekend dat hij dan de oneven games moest pakken en de even games aan zijn tegenstander mocht laten.

Tot 2-2 in games verliep de wedstrijd geheel volgens het schema van Ruud. En met een 8-5 voorsprong in de beslissende game leek er ook geen vuiltje aan de lucht. Maar onze ‘squash opa’, die na de 1-1 in games bij de scheidsrechter nog probeerde om er een ‘best of three wedstrijd’ van te maken, voelde de krachten uit zijn lichaam wegvloeien. Binnen no time stond hij 9-8 achter. Toch richtte Ruud zich nog één keer op en kreeg hij op 10-9 zelfs een matchpoint. De veel jongere en fittere Hamza trok echter met 12-10 aan het langste eind.

In de laatste partij moest Johno het opnemen tegen Roeland Bos. Ook dat werd een kraker. Na een 1-0 voorsprong en een 2-1 achterstand trok onze Limbo de stand weer gelijk. Intussen was De Diepput H4 al kampioen. Maar Roeland trok ook het 15e en laatste punt nog over de streep voor het team uit Den Haag. De zware fietstocht vanuit Delft had toch zijn tol geëist.

Na afloop was het uiteraard gezellig. Ruud reikte namens de squashbond, vergezeld van een speech, de kampioensbeker uit aan captain Edgar van De Diepput. Dat hij daarvoor eerst de prijzenkast van de Haagse squashvereniging had geplunderd, leverde vanzelfsprekend lachende gezichten op.

Intussen liep onze Wouter af en aan met bier, als ware het een thuiswedstrijd voor de mannen uit Delft. Zelfs toen de kampioenen al vertrokken waren, vloeide het bier nog rijkelijk. Dat kwam alvast voor rekening van De Diepput H5, onze volgende tegenstander komende vrijdag in Den Haag.

Heren 10 heeft alles voor promotie naar de tweede klasse nog in eigen hand. Maar dan zal de inhaalwedstrijd tegen De Diepput H5 met de maximale score gewonnen moeten worden. Het is daarom beter, vrijdag niet opnieuw op de fiets af te reizen maar gewoon met de auto te gaan.