Double D-day voor Heren 9

Na zeven tussendoortjes was het weer tijd voor een echte clash tussen de twee Delftse teams uit de kelderklasse. De Delftse derby, double D-day, tussen Heren 9 en 10 zou voor eens en altijd uitmaken wie het beste balletje slaat, althans tot de volgende onderlinge ontmoeting. Het feit dat de inzet van de avond minimaal de tweede plaats bedroeg, maakte dat de gemoederen alleen nog maar hoger opliepen. Helaas was Captain Ruud flink ziek van de tegenvallende resultaten van zijn andere cluppie en dus moest hij vanavond aan zich voorbij laten gaan.

Dit was een enorme aderlating, niet op zijn minst omdat Ruud altijd de grootste bewaker van het squashrecht is, die enige poging tot gesjoemel meteen in de kiem smoort. In zijn absentie besloot Tim, die vanavond zijn zeurkousen had aangetrokken, alles volledig anders te doen. Deze zuurpruim stond opgesteld op positie 3, maar had absoluut geen trek in een late wedstrijd. Toen Bob ook nog te laat binnenkwam was de maat vol en besloot Tim, weliswaar in overleg met H10, dat de wedstrijden van posities 4 en 3 omgedraaid zouden worden.

Zeurpiet Tim moest het afleggen tegen Naveen.

En zo begon Tim de avond met zijn wedstrijd tegen Naveen. Waar de eerste game nog geen vuiltje aan de lucht was, kreeg Tim het de tweede game een stuk moeilijker en moest hij deze zelfs met 11-13 aan Naveen laten. Eigenlijk was daarmee de wedstrijd gelijk beslist, want “ik heb er toch geen zin in om een 5-setter te spelen” waren de woorden uit de mond van ‘de natte krant’ van H9. Wie dacht dat de goedheiligman dinsdag het land verlaten had, kwam dan ook bedrogen uit, hij stond namelijk gewoon in Delft op de squashbaan! Zijn vele cadeautjes werden dankbaar uitgepakt door Naveen. In plaats van kritisch te kijken naar het eigen gebrek aan loopvermogen, haalde de oude mopperkont het ook nog in z’n hoofd om zijn zwakke spel op de scheidsrechter af te reageren. Laten we het er maar op houden dat Tim vanavond zichzelf niet was. Dit alles veranderde echter niets aan de 1-3 nederlaag.

Laurens stuurt Johno met een slecht gevoel naar huis.

Aan Johno de taak om een volledige deceptie te voorkomen. Vanuit zijn Limburgse oogpunt werd de derby van het Noorden onverwacht toch nog gespeeld dit seizoen. Hoewel alles uit de kast gehaald werd, waaronder een body-check met racket en al op tegenstander Laurens, verliep de wedstrijd eigenlijk zoals zo vaak dit seizoen voor Johno: de eerste game werd simpel weggegeven, waarna teruggevochten werd naar een 2-1 voorsprong, hierna was de tank leeg en kon Laurens de stand weer gelijktrekken. Toen de score in de 5e game 6-9 werd, leek de wedstrijd gespeeld. De apotheose werd echter een ware thriller, op 10-9 werd de eerste matchbal verspeeld. Daarna kreeg onze zenuwpees bij 11-10 de bal op een presenteerblaadje om de wedstrijd te beslissen, een oorverdovende knal op de tin volgde. Deze klap kwam Johno niet meer te boven en Laurens won deze thriller met 14-12.

Johan serveert, maar Surya wint.

Hierna waren alle ogen gericht op Johan, die het op positie 1 mocht uitvechten met Surya. De normaal stoïcijnse Johan toonde vanavond echter voor het eerste zenuwen, want hij moest tegen iemand die tot voor kort nog op ranking 5 stond. De gebruikelijke meditatieoefeningen slaagden er dit keer niet in om deze gedachten uit Johans hoofd te verbannen. Ook hielp het niet dat hij zijn spel inspireerde op zijn flauwe moppen in de groepsapp deze week. Hierdoor keek hij al snel tegen een 2-0 achterstand aan. De korte opleving die volgde was voldoende voor de 3de set, maar na het missen van een gamebal in de vierde set zag Johan hoe Surya de wedstrijd gedecideerd naar zich toe trok. De 3-1 score betekende dat Heren 9 de tweede plek definitief had overgedragen aan Heren 10 en de laatste wedstrijd kon alleen nog gebruikt worden om de achterstand niet te groot te laten worden.

Waar de rest van zijn team mentaal onder de druk bezweek, leeft Bob voor dit soort wedstrijden. Mede door het Delfts blauwe bloed in zijn aderen, was hij zich als geen ander bewust van het belang van deze derby. Alle remmen gingen los, de kniewarmers, het geheime wapen van Samuel, werden tevoorschijn getoverd en dochter Isabella werd stiekem achter de bar weggetrokken voor extra support. Dit alles bleek uiterste effectief, want waar tegenstander Ronald normaal kan vertrouwen op een betere techniek en snelheid, had hij vanavond geen antwoord op het geslepen spel van de uitblinker van Heren 9. En zo werd Bob de enige die zich vanavond aan de malaise kon onttrekken. In record tempo werden drie games afgewerkt en kon de tap worden opengezet.

Bob verslaat met kniewarmers en gebreide sokken Ronald.

De derde helft was vooral voor Heren 10 erg plezant, zij wisten immers dat ze na vanavond 1 punt voorsprong op de concurrent uit Delft hadden genomen en daarmee promotie weer helemaal in eigen hand hadden. Maar voor Heren 9 was er nog voldoende genoegdoening, Bob had zijn heldenrol met glans vervuld, Johan was het inmiddels eigenlijk wel gewend om te verliezen en Tim hoeft, met het oog op de winterstop, voorlopig niet na tienen de baan op. Alleen Johno zat sipjes in een hoekje, de uiteindelijke score van 150-152 punten, betekende dat bij het verzilveren van slechts één matchbal de overwinning naar Heren 9 was gegaan. In huize Van IJsseldijk zal deze winterstop dan ook weinig worden geslapen.

Disclaimer: De auteur heeft integriteit hoog in het vaandel staan, zo zou hij zijn lezers bijvoorbeeld nooit bedriegen met een computer-gegenereerd verslag. In het kader van hoor en wederhoor is Captain Ruud de Groot om commentaar op het bovenstaande verslag gevraagd: “Ik zal niet toestaan dat onze goede naam zo door het slijk gehaald wordt puur voor wat extra clicks van de steeds erger vercommercialiseerde media. Ik begon bijna in sprookjes te geloven toen ik dit stuk journalistieke fictie las. Mijn teams zijn uiterst sportief en nauwelijks omkoopbaar. Afgelopen vrijdag hebben ze dan ook volledig volgens de regels hun competitieduel afgewerkt, volgorde 4-2-1-3 dus.”

Na afloop kon iedereen nog lachen!