De belevenissen van Squash Delft Heren 10

Het is al bijna een traditie, want daar is tie weer. Het wedstrijdverslag van Squash Delft H10, ditmaal thuis tegen Ridderkerk H5.

We draaien het dit keer helemaal om en beginnen het verslag deze keer met het einde van de avond. De schade, oftewel de rekening van de bar. Voor dit seizoen een nieuw record. We rekenden 180 euro af. Uiteraard zat daar een flinke fooi in voor de hardwerkende dames aan de bar.

Hoewel onze Wouter daar bijna nog een stokje voor stak, door als vierde betaler ‘slechts’ het resterende bedrag van de openstaande rekening te willen betalen. En dat terwijl Wouter deze avond goed was voor zo’n beetje de helft van de drankomzet.

Een meesterzet van Sammy trouwens. Daar waar we normaal spelen op een achteraf baantje, ergens diep in de krochten van Squash Delft – overeenkomstig ons spelniveau – had hij ons deze avond gepositioneerd op baan 3. Bar uit, tweede baan rechts.

Slim van Sammy, want hierdoor was de gang naar de tap voor H10 deze avond slechts enkele meters. Dus vanaf de eerste partij ging het los. De meters bier vloeiden rijkelijk, dit tot genoegen van Sammy.

Hij moest trouwens wel ingrijpen achter de tap. De dames tapten Engelse biertjes. Van twee vingers schuim hadden ze nog nooit gehoord. Nadat Sammy al drie keer een fust had verwisseld, nam hij de knuppel maar zelf ter hand. Maar het resultaat mocht er wezen. De spelers van H10 rekenden per persoon 10 euro meer af dan de week ervoor. En toen was de rekening al niet mals. Maar een topavond was het. Aan de bar dan.

Op de baan was het minder. Bob schrok waarschijnlijk dat hij deze avond moest presteren in de schijnwerpers van baan 3. In de eerste game gaf hij een 8-3 en 10-7 voorsprong nog uit handen. In de derde game herhaalde hij dit huzarenstukje, nadat de tweede game ook al verloren was gegaan.

Ruud moest de misstap van Bob dus weer rechtbreien. Dat lukte slechts gedeeltelijk. De eerste games (14-12 winst en 5-11 verlies) speelde hij slap, waarschijnlijk ingeboezemd door z’n vrouwelijke tegenstander. Dat is dit seizoen nog geen gelukkig huwelijk gebleken voor Ruud. Maar hij herpakte zich en trok de wedstrijd met 3-1 naar zich toe.

Het was overigens een klein medisch wonder dat Ruud kon spelen. Op zondagmorgen klapte hij bij Squash Delft met z’n hoofd tegen de muur na een struikelpartij. De klap was dusdanig – naar verluid boven zes op de schaal van Richter- dat ze er in de provincie Groningen jaloers op waren. Ruud moest daardoor alle midweekse trainingen laten schieten. Maar hij stond er. Stiekem schaarde hij zich in een rijtje met de legendarische Feyenoord-spelers ‘Theo de Tank’ en ‘IJzeren Rinus’.

Over de geweldige prestaties van Wouter aan de bar hebben we het al gehad. Die op de baan waren van een minder niveau. Speelt Wouter in vriendschappelijke potjes de sterren van de hemel, in de competitie komt het er maar niet uit. Na een 1-0 voorsprong ging de partij met 3-1 verloren. Het wordt inmiddels tijd voor wat geestelijke bijstand voor die jongen.

Zoals gebruikelijk lag alle druk weer op de schouders van HP. Hij besloot echter die druk snel van zich af te werpen. Was een 3-0 zege noodzakelijk voor de teamzege. HP besloot de eerste game aan z’n tegenstander te gunnen, om zonder enige druk zijn opponent daarna alsnog met speels gemak aan de kant te schuiven. De twee nog overgebleven toeschouwers waren de verliezers. Zij zagen een wedstrijd die van alle spanning was ontdaan.

Na deze 11-7 nederlaag is het maar goed dat er een verplichte pauze is ingelast door de squashbond. Met drie nederlagen in vier wedstrijden heeft H10 daarmee voldoende tijd om zich te kunnen herpakken.

Op 5 november gaat het circus verder. H10 moet het de eerste twee weken dan wel doen zonder de captain en vaste verslaggever. Voor veel spelers van H10 is vooral dit laatste een geruststellende gedachte. Ik laat ze maar even in die waan.

Wouter Stoffels in actie voor Heren 10