Heren 10 ontstijgt “Jut en Jul”

Heren 10 heeft afgelopen vrijdag goede zaken gedaan in de strijd om promotie naar de tweede klasse. Na een 12-5 zege op Westvliet H5 staan de Delftenaren weliswaar nog op de vierde plaats, maar met een inhaalwedstrijd tegen rode lantaarndrager Diepput H5 tegoed en een achterstand van slechts acht punten op nummer drie Hermes DVS H4, heeft Heren 10 alles weer in eigen hand.

Vooraf stond al vast dat dit een belangrijke competitieronde zou worden. Concurrent Hermes DVS H4 speelde tegen koploper De Diepput H4 en Heren 10 moest op bezoek bij het op de tweede plaats staande Westvliet H5. Wilde Heren 10 nog aanspraak maken op promotie naar de tweede klasse, dan moest er gewonnen worden. Dat leek op voorhand geen eenvoudige opgave.

Maar Heren 10 steeg deze avond boven zichzelf en het niveau van de ‘Jut en Jul-competitie’, zoals Louis van Gaal de derde klasse ongetwijfeld zou typeren, uit.

De toon werd al gezet door HP, die deze keer niet dubbel geboekt was. De weekendjes in de love bubbel en bij de nonnen hadden hem zichtbaar goed gedaan. Met 11-9, 11-4, 11-9 boekte HP een klinkende overwinning op Marjolein Gijzel, die te laat op stoom kwam.

Daarna was het de beurt aan captain Ruud, die op voorhand wist dat hij aan de sympathieke Engelsman Clive Edwards een zware dobber zou krijgen. Wat niet hielp was de voorafgaande overwinning van HP. Dat klinkt raar, maar Ruud presteert het beste onder druk. Die was er nu minder.

Wat ook niet hielp was het slechte schoeisel van de captain. Vooral de linker schoen verkeerde in erbarmelijke staat. En dat werd er gedurende de partij niet beter op. Ruud speelde eigenlijk met en als een halvezool en ging er, na acht zeges op rij, met 11-3, 11-9, 11-6 vrij kansloos af. Alleen in de tweede game kon de captain enigszins een vuist maken. Maar ook een 8-4 voorsprong was niet aan hem besteed. Het is te hopen dat Ruud op hele korte termijn een sponsor vindt voor nieuwe schoenen.

Alle ogen waren daarna gericht op Wouter, die het moest opnemen tegen de Deen Tommy Bro Molgaard. Tommy had dit seizoen pas één nederlaag geleden, tegen onze invaller Fabian Gerritsma. Wouter kon dus aan de bak. Op voorhand was de vraag of hij de hoge verwachtingen eindelijk kon waarmaken.

Het begin was moeizaam, waarbij Wouter de eerste game met 12-10 over de streep trok, maar de tweede game met 6-11 aan Tommy moest laten. Wouter, die zich op voorhand had ingedekt met een waslijst aan klachten, trok echter gedecideerd met 11-9, 11-5 de partij naar zich toe. Een sterke prestatie, dat moet gezegd. Hoewel hij na deze opmerking ongetwijfeld (weer) naast z’n schoenen zal lopen.

Als slotstuk van de avond kwam Johno op de baan. Hij kreeg geen kans op revanche tegen Nathalie Amador de Vries, die hem in Delft met 3-1 volkomen kansloos liet. Johno moest het deze keer opnemen tegen oud gediende Frank van der Beek, die noodgedwongen was afgestoft en van stal was gehaald. Frank hoort al jaren bij het meubilair van Westvliet en door veelvuldig blessureleed gedraagt hij zich ook zo.

Aanvankelijk was daar weinig van te merken. Frank speelde technisch goed en Johno had zoals gebruikelijk weer last van zenuwen. Met 8-11 moest Johno dan ook de eerste game aan z’n tegenstander laten. Daarna was het over en uit met Frank, die al tijden niet meer had gespeeld. Zoals het een meubelstuk betaamt, kwam hij niet meer van z’n plaats en Johno maakte daar met korte ballen voorin handig gebruik van. Met 11-2, 11-5, 11-6 stelde hij de zege veilig en hield hij Heren 10 in de race voor promotie, hoewel dat met de wedstrijd tegen koploper De Diepput H4 in het vooruitzicht nog allesbehalve een uitgemaakte zaak is.

Sterker nog, door de overwinning op Westvliet H5 kan De Diepput H4 uitgerekend komende vrijdag tegen H10 kampioen worden. Er staan dan dus zeker twee gemotiveerde teams op de baan.

Na afloop was het zoals wel vaker bij Westvliet uitermate gezellig. Alleen captain Ruud was ontroostbaar. Terwijl hij lijdzaam toezag hoe zijn teamgenoten het ene na het andere biertje wegtikten, overdacht Ruud zijn zonden.

De sympathieke dames van Westvliet deden verwoede pogingen hem er weer bovenop te helpen. Zo vond Nathalie dat Ruud best goed had gespeeld. Marjolein ging nog een stapje verder. Zij adviseerde Ruud om hulp te zoeken in het medische circuit en had nog wel een adresje.

Alle opbeurende woorden ten spijt vertrok de captain echter, na een hele korte douchebeurt – waarschijnlijk vanwege de hoge energieprijzen ging het licht bij Westvliet om klokslag middernacht uit – met een dubbel gevoel huiswaarts richting Spijkenisse. Hij was trots op het team, maar zwaar teleurgesteld in zichzelf.