fbpx

OUDJES HEREN 9 SLEPEN TWEEDE ZEGE UIT HET VUUR

Met nagenoeg de oudst mogelijke samenstelling trad Heren 9 afgelopen vrijdag aan tegen Westvliet H4. Na een ruime zege de week ervoor, moest Heren 9 dit keer vol aan de bak. Met de hakken over de sloot trokken de oudjes van het team de overwinning over de streep: 10-6.

Doordat tegenstander Bastiaan Harteveld het onderscheid tussen een uit- en thuiswedstrijd niet wist – hij stond op het moment dat hij in Delft de baan op moest bij Westvliet te wachten – trapten de nummers één het competitieduel af. Dat kwam mede omdat Benno de Ridder, de nummer één van Westvliet, al een half uur op de baan stond. Ook hij was aanvankelijk zoek.

Onze jonge God, Johno van IJsseldijk, was wel present tijdens het indrinken en had er geen bezwaar tegen te starten. Dat kwam hem uiteindelijk duur te staan. Benno startte scherp en nog voordat Johno zijn haar in een staart had en zich had opgemaakt, was de partij al voorbij. Met een 4-11, 7-11 en 6-11 nederlaag kon Johno terug naar de bar.

Dat was een domper voor het team. Want met de partij tussen de nummers vier voor de boeg, vreesden we het ergste. Bastiaan was inmiddels gearriveerd en zag er afgetraind uit. Onze Paul Thewissen daarentegen was vorige week nog als enige door het ijs gezakt en ook de extra training van donderdag beloofde niet veel goeds.

Maar de nestor van het team deed ons versteld staan. Paul was erop gebrand de nederlaag van vorige week recht te zetten. En dat lukte.

Met 11-6, 11-4 en 11-4 liet onze 60-plusser er geen twijfel over bestaan wie de sterkste was. Waarschijnlijk werd het extra fietstochtje van Bastiaan hem conditioneel fataal. Hij was kansloos.

Met een 3-3 tussenstand in games traden vervolgens beide captains tegen elkaar in het strijdperk op positie twee. Onze eind 50-er Ruud de Groot moest het opnemen tegen begin 60-er Richard Verbrugge.

Ruud begon slecht aan de partij, maar boog een 2-6 achterstand, na gamepoints over en weer, om in een 14-12 zege. Ook in de tweede en derde game begon Ruud slordig. Maar net als in de eerste game knokte hij zich terug. Met 11-6 en 11-9 zette Ruud het team op matchpoint.

Herman Pieter Nijhof, HP voor intimi, hoefde tegen Frans Schijf immers maar één game te winnen om de teamzege veilig te stellen.

HP liet ons gelukkig voor de aanwezige EHBO-ers niet al te lang in spanning. De AED mocht deze avond aan de muur blijven hangen. HP pakte de eerste game, maar werd daarbij geholpen door de fysieke gesteldheid van zijn tegenstander.

Bij Frans piept en kraakt het nogal voordat hij echt op stoom komt. Touwtjes en schroefjes zorgen ervoor dat de lichaamsdelen van Frans nog één geheel vormen.

Hij kon dan ook niet voorkomen, dat HP de eerste game won. Hoewel Frans na een grote achterstand nog akelig dichtbij kwam: 11-9.

Waarschijnlijk hebben we het HP niet goed uitgelegd. Of hij was vroeger zo’n scholier die de kantjes eraf liep en met louter magere zesjes zijn diploma haalde. Want HP weigerde de volgende games te pakken. De missie was immers al geslaagd.

Daarmee doen we Frans echter tekort. Hij bleef strijden voor ieder punt. Wat heet! Slidings, buikschuivers, het hele arsenaal werd uit de kast getrokken. En na ieder punt volgde standaard een salto met dubbele flikflak om het te vieren.

Wat een winnaarsmentaliteit. Daar kon menigeen deze avond nog een puntje aan zuigen. HP zeker, want met 7-11, 9-11 en 8-11 moest onze love(r)boy een 1-3 nederlaag slikken. En dat was terecht.

Maar goed, de bonuspunten waren binnen. En daarmee de tweede zege in het nog prille seizoen. Volgende week echter volgt de confrontatie met Ridderkerk H4, die net als Heren 9 al twee zeges heeft geboekt. En Ridderkerk heeft het thuisvoordeel. Maar wij hebben een geheim wapen. Samuel Austin maakt dan voor Heren 9 namelijk zijn debuut.