fbpx

HEREN 9 HEEFT OOK EEN KAARS

Wekenlang ging het nergens anders over. Je kon de tv niet aanzetten en de krant niet openslaan of het stond er. De sociale media raakten haast overbelast. Iedereen wilde er het fijne van weten. Of juist niet. Veel mensen walgden ervan. Anderen namen het met een korreltje zout. Wat was ervan waar? En wat niet? Een van de hoofdrolspelers en tevens getuige kon zich het voorval niet herinneren. Bij zo’n verhaal lijkt mij dat sterk. Zoiets vergeet je de rest van je leven niet. Tenzij je lijdt aan dementie. Dan kan een gebeurtenis zomaar verdwijnen. Of het verhaal is volledig uit de duim gezogen. De duim van Johan Derksen welteverstaan. Want we hebben het hier natuurlijk over het incident met de kaars. De details zal ik je besparen. Die ken je waarschijnlijk al. ‘De snor’ heeft het in geuren en kleuren verteld. Squash Delft Heren 9 heeft sinds kort echter ook een kaars. Een nachtkaars om precies te zijn.

Voor Squash Delft Heren 9 lijkt het seizoen 2022-2023 als een nachtkaars uit te gaan. Ok, het was een lang seizoen. Maar toch. Afgelopen vrijdag ging de uitwedstrijd tegen Victoria H8 vrij kansloos verloren. Daar waar de thuiswedstrijd, ondanks het uitvallen van Johno van IJsseldijk met een zware blessure, nog glansrijk werd gewonnen. Van die gretigheid van voor de winterstop was weinig meer over. Gelaten liet Heren 9 zich naar de slachtbank leiden. Het team maakte een uitgebluste indruk en werd dan ook volkomen terecht op een 13-5 nederlaag getrakteerd. Positieve uitzondering was Tim van der Maas op positie twee. Maar hij sloot dan ook pas later in het seizoen bij het team aan. Hij moest eerst nog terugverhuizen van Limburg naar de Randstad en had daarmee een goed excuus om deze avond nog wat energie aan de dag te leggen. Bovendien had hij geluk dat tegenstander Nils Berndsen juist was opgebrand. Nils had de hele dag al achter zijn vrouw aan gerend. Dit in de hoop straks een volledige triatlon te kunnen voltooien. Hij stopt daarom met squashen. En dat was te merken. Nils won de eerste game nog net met 11-8, maar moest daarna met 9-11, 5-11, 8-11 Tim zijn gang laten gaan.

In de wedstrijd daarvoor had Samuel Austin op vier zeker kansen tegen Dick van den Born. Het werd de spannendste partij van de avond. Alle games eindigden met twee punten verschil. Dick maakte echter net wat minder fouten en sleepte met 12-10, 9-11, 12-10, 11-9 een 3-1 zege uit het vuur.

Omdat Tim weigerde tegen de nog ongeslagen Wouter Hofman op positie één te spelen, fungeerde captain Ruud de Groot nu als figurant. Hoewel Ruud absoluut mooie punten scoorde en in zowel de eerste als derde game brutaal enkele punten voorsprong nam, moest hij met 11-5, 11-4, 11-7 duidelijk het onderspit delven. Dat deed Ruud gelaten. Hij was er deze avond wel bij, maar eigenlijk ook weer niet. Zelfs de derde helft kon hem nauwelijks bekoren. In zijn hoofd was Ruud nog altijd bezig met het overlijden van Dominique van Gelderen van Topsquash Maassluis de week ervoor. Het liefst had Ruud voorafgaand aan de wedstrijd een minuut stilte in acht genomen. Of beter nog, een stille tocht gelopen tegen zinloos geweld. Desnoods van Victoria in Rotterdam naar de plaats des onheils in Maassluis. Maar de praktijk wijst uit dat het lopen van een stille tocht ook zinloos is, getuige het feit dat het aantal incidenten eerder toe- dan afneemt. Het houdt niet op!

Ruud had voor de wedstrijd een bericht in het condoleanceregister achtergelaten en stak symbolisch nog een kaarsje aan voor Dominique. Maar in het squashwalhalla van Victoria leek verder niemand zich (meer) over het lot van Dominique te bekommeren. Sterker nog, er is de hele avond met geen woord over gesproken. Alsof het niet gebeurd was. Dat is uiteraard geen verwijt. Het leven gaat immers verder. En hoe meer je van iemand afstaat, hoe minder het je raakt. En andersom. Zo werkt het gewoon. En dus werd er gesquasht. Paul Thewissen kon zelfs op drie de teamzege voor Heren 9 nog veiligstellen. Dan moest hij wel met 0-3 winnen van Peter Boender. Maar onze ‘Paardenlul’ liet er ook deze keer geen gras over groeien. Binnen no time had Peter de eerste game met 11-4 te pakken en ook de tweede game ging met 11-9 naar Victoria. Pas in de derde game richtte Paul zich op. Met 9-11 redde hij in ieder geval de eer. Er had zelfs meer ingezeten. Na een incident met scheidsrechter Ruud op matchpoint, gevolgd door een sportief gebaar van Peter om een let te spelen, leek Paul alsnog de vierde game te pakken. Maar het gamepoint was niet aan Paul besteed. Met 13-11 boekte Peter alsnog een 3-1 zege.

De derde helft eindigde abrupt na twee drankjes en een vetput. De dames achter de bar wilden bijtijds naar huis. Paul moest toen echter nog douchen. In de veronderstelling dat hij zijn ‘paardenlul’ nog even flink liet inzepen, verlieten de overige spelers alvast het complex. Het liep anders, berichtte Paul ons later teleurgesteld. Hij mocht van de dames nog snel even zijn autosleutels ophalen. Noodgedwongen moest Paul dus thuis douchen. En dat terwijl bij Victoria juist geen begrenzer op de watertemperatuur is aangebracht. Het bezorgde Paul een flinke kater, die nu eens niet door drank veroorzaakt werd. Met deze kater en door de forse nederlaag is Heren 9 weer teruggezakt naar positie zeven op de ranglijst. Met op 14 april alleen de thuiswedstrijd tegen de aanstaande kampioen Westvliet 3 nog voor de boeg, is er ook nauwelijks uitzicht op meer. Op die avond zal de nachtkaars van Heren 9 definitief doven. Voor dit seizoen althans!